Fratelli Training Stage Clinic (1)

Het plan was na elke dag een even een overzichtje te geven van de trainingen van die dag. Ondertussen zijn we donderdag en heb ik nog geen tijd gehad / gemaakt. Daarom nu drie-en-half voor de prijs van één (want er is sebiet nog een training).

Maandag - "En tis nog maar den eersten dag hé"

Fris en monter begonnen met een duurtrainingkje langs de vaartdijk, op de terugweg was ons Eveline een vijs kwijt (yep nog één), alé, haar frame stond los. Gelukkig waren er sympathieke buurtbewoners met de juiste sleutel voor haar Bont Apache's, want das ni allemaal eender. Ondertussen natuurlijk ons gemiddelde, ons tempo, onze groove en onzen hartslag naar beneden. 50 meter verder ging onze Matthias eens te meer tegen de vlakte. Oorzaak: Manu reed over nen tak(je),en haalde in een (geslaagde) poging zichzelf te redden Mathias, die er vlak achter reed, uit z'n evenwicht waardoor deze radicaal en massief op z'n gat viel. Sandra die daar vlak achter reed is er op artistiek verantwoorde wijze rondgedanst en wonderwel recht gebleven (nothing beats 30 years experience!).

's Middags hebben we dan bochten en rechte stukken gedaan, alsook bochten & rechte stukken aaneen en technische oefeningen.





's Avonds weet ik ni meer, tzal wel ni spectaculair geweest zijn.


Dinsdag - "Don't stop movin' baby, wiggle wiggle"

Nog eens op en af naar Kampenhout, takken, boomwortels, ganzen etc. getrotseerd (vooral ganzen zijn niet te onderschatten, die hebben geen schrik van ons, in tegenstelling tot andere weggebruikers).

s'middags techniek, bochten, rechte stukken, 100 meters,... the usual.

s'avonds the real sh*t: piramides. Maar tis dag twee, no sweat, we can do this. Vraag maar aan de mannen van "Het Eiland": "Pijn, wat is da? Da's fijn met een p hé!"




Woensdag - "mijn voeten haten mij"

Uit bed komen ging al iets minder vlot, die benen man, zo zwaar. Gelukkig stond er tijdens de voormiddag een fietstraining opt menu, chill tempo naar Leuven en terug, kwestie van de voeten toch een beetje rust te gunnen en de souplesse terug wat in het lichaam te krijgen.



Die middag waren het, uiteraard, bochten, rechte stukken en bochten en rechte stukken (een piste die alleen bestaat uit bochten en rechte stukken laat dan ook niet zo veel variatie toe). Het was bangelijk zalig weer, een pakske beter dan vorig jaar op 3-pistes (of dees jaar trouwens, wat dat aangaat), dus we konden bruinen tijdens het trainen, kwestie van het nuttige aan het aangename te paren. Er werd ook nog wat op techniek gewerkt en afgesloten met een afsluitende ploegenkoers. Dat er nog kosten zijn aan de timing van inrijden en afduwen was wel duidelijk. Maar daarom noemt het "training" hé.

Des avonds was't ronde rap, ronde traag. Afzien zeg ik u! Doch na 25 rondes rap en 25 traag begon het pardoes te regenen. Uiteindelijk heeft het deze week nog lang geduurd voor we nattigheid voelden, voorlopig hebben we dus ni te veel te klagen gehad met het weer.

Na de training thuis gekomen en los m'n bed in gedoken. Van "iets in het huishouden doen" tijdens menne verlof is nog niet veel in huis gekomen.


Donderdag - "Always look at the bright side of life"

Deze morgen uit bed komen was een pijnlijk en langzaam proces en één van de weinige keren dat ik bijna spijt had dat het niet aan het regenen was.

Niets echter dat niet verholpen kan worden met een flinke dosis Voodoo People van Prodigy in de Pendulum remix (zot clipke btw) gevolgd door een vleugje metal. Yepyep, den deze was weer hyperactief en de rest zal het geweten hebben. Ik had het gevoel dat met verder duur te trainen de pijn verdween en tegen de middag zaten we redelijk fris.

's Middags, jawel, b&rs. We hebben ondertussen vastgesteld dat de Matthias verbazingwekkend kwiek blijft ondanks drie trainingen per dag. Waarschijnlijk pakt em iets...we weten alleen nog niet goed wat. We houden u alleszins op de hoogte als we 't weten. Daarna driehonderd meters. En wa wilt ge ni horen als ge just uw longen uit uw lijf gereden hebt... "oei, we hebben uwen tijd ni". Nuja, 300m/600m what's the difference... behalve 300m dan.


Zo dadelijk de laatste training van de dag en de 12de van de week, het begint stilaan te wegen. Den onderkant van m'n voeten voelt alsof ik nen helen dag in Wijnegem Shopping Center heb rongelopen, m'n achillespezen voelen gelijk die van Achilles (nadat den Hector der ne pijl had in geschoten), en de wreef is ook al serieus ingesneden door 'm'n veters (lacebite, want er bestaat nen term voor). Ik geloof da mijnen middelsten teen van de rechtervoet nog wel ok is.

Een uitgebreide fotoreportage staat op ons Sandra hare facebook, 135 foto's, Rik Huys is er niets tegen (ik moet die trouwens nog untaggen, of alleszins zorgen dat de collega's ze ni kunnen zien :-) )