Wedstrijdconcept: 35 minuten en 3 ronden.
Sandra was ook van de partij en heeft de Hollandse dames het nakijken gegeven. Op de foto ziet ge ze komen in de verte, Sandra was op dat moment al bijna haar skeelers aant uitdoen. Ze was in den derdelaatsten bocht vertrokken om niet meer teruggehaald te worden, naar eigen zeggen van iets te ver, 300m sprinten kan tegenvallen. Maar never underestimate the power of Sandra.
Sandra ftw (for the win)
Donkeren wolken pakken zich samen boven het Nijkerkse podium...
Sandra had dus haar plicht volbracht bij de dames, het was aan mij om te zorgen voor de dubbel...not. Zoals op bovenstaande foto geobserveerd kan worden, zag de lucht er onheilspellend uit. En jawel, we waren amper opgewarmd en begon het me daar te regenen en on te weren, the day after tomorrow was er niets tegen.
Koers twee keer een half uur uitgesteld, uiteindelijk zijn we dan toch gestart op een zeiknat parcours, met oude gele matters, die bovendien niet allemaal even groot zijn. Mijn MPC storm's lagen thuis in de kast en nat zit immers toch vooral in uw hoofd, nee? Mnee, niet echt dus, ik heb nog nooit zo geschoven op een koers. Er waren gelukkig maar vier bochten en allevier redelijk wijd, en na een tijdje begon het wel te gaan...zo een beetje de grenzen van de grip aftastend. Leerrijk alleszins, driften in de bochten. De plaatselijke bevolking had helaas wel de donkergrijze wieltjes mee, en de hype heeft een reden, want daarmee hebt ge wel grip.
Long story short, niet mijn beste koers ooit, ik heb wel uitgereden en ben zelfs met glijdende wielen in de gietende regen niet extreem ver achter de rest geëindigd. Er is dus hoop, ik ga binnenkort dan ook vaker naar de noorderburen afzakken denk ik. I'll be back!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten